ziet, dat deze overeenkomstig een natuurlijke zedelijkheid geordende staat — na zoovele eeuwen van strijd om een ,,christelijke” oplossing — de oplossing inhoudt, een oplossing die ook door de christenen zelf als de, eindelijke, uitkomst van het ordeningsprobleem van het natuurlijke leven moet worden begroet.

 Als het nationaal-socialisme zegt, dat het op positief-christelijk standpunt staat, dan wil dat zeggen: dat het op natuurlijk gebied een orde voorstaat, die niet indruischt tegen, doch in overeenstemming is met natuurlijk-zedelijk leven, een orde vervolgens, die, zonder dat zij in strikten zin ,,christelijk” is, ook den christen als positief-goed kan erkennen, een orde tenslotte, die niets tegen den christelijken godsdienst onderneemt en die het waarachtig in ons lévend geworden christendom als iets waardevols beschouwt en de voorwaarden tot dit leven beschermt.
    Kan men zeggen, dat het nationaal-socialisme in strikten zin positief-christelijk is? Zulks zou beteekenen, dat het nationaal-socialisme niet op een natuurlijk-zedelijk, doch op een godsdienstig beginsel rust. Doch van dit . . . . misverstand (op natuurlijk gebied) is het nationaal-socialisme nu juist . . . de genezing!

HENRI BRUNING