P a u l a   B o u t s : Misschien vraag ik te veel van het geluk... Misschien ook stel ik me er te veel van voor... Ik weet niet of ik gelukkig ben... wérkelijk gelúkkig... ?
T h e o   B a k s : Lees je misschien nog altijd gedichten?
P a u l a : Nog altijd.
T h e o : Moet je niet doen, moet je beslist niet doen. Iemand die gelukkig is schrijft geen gedichten, en iemand die het niet is geeft er een geëxalteerde voorstelling van. Gedichten brengen je maar van de wijs, Paula.
P a u l a : (plagend) : Ach... ! maar vertel eens, wat doe je dan als je gelukkig bent en geen gedichten mag schrijven?
T h e o : Zoo maar een beetje praten, over niets en niemand, een beetje in de zon loopen en in de regen, hooren hoe een deur toe en open gaat, kijken naar een bladje in den wind, - het doet er niet zoo heel veel toe; en te voelen hoe prettig het is met iemand niet te spreken over dingen waarover je alletwee reeds zekerheid hebt. - De dingen waarover we zoo geinterreseerd praten, hebben meestal geen betekenis; dat is meer bij gemis aan dingen waarover we het liefst zouden zwijgen - omdat het toch niet te zeggen is - (...) (blz. 127 - 129)

Kort voorwoord 101 Eerste bedrijf 103 Tweede bedrijf 130 Derde bedrijf 163