(...) toen zij het binnenrukken der zegevierende Duitsche legers zonder verslagenheid en zonder gevoel van vernedering gadesloeg, om enkele uren later om en over de Duitsche legerwagens te hangen als ware er in een of an­dere vergeten negerij een circus gearriveerd. Ook toen was zij een menigte die niets wist en niets begreep, een reeds lang geestelijk en nationaal vernielde grootheid. (blz. 19)

Indien wij ten eenenmale onmachtig blijken de creatieve krachten op te brengen, in wie de nieuwe Europeesche orde levend en gericht, oorspronke­lijk, dynamisch en veroveringskrachtig gestalte heeft ge­kregen, of weigeren, dat deze krachten ons volksbestaan richten, indien wij niets anders meer vermogen dan in een sjagrijnig contra, in kleingeestig geintrigeer en ander anti-creatief, negatief en zinloos geageer onze dagen, ook déze dagen, te verdoen, dan moet het ons niet verwonderen, als wij op een goeden (d.i. kwaden, zeer kwaden) dag voor de consequenties onzer onmondigheid staan en bemerken, dat wij het kostbaarst goed van een volk, zijn staatkundige onafhankelijkheid, definitief verspeeld hebben. ,,De re­constructie van dit continent kan niet voor de grenzen van Nederland halt houden’’! Wij hernemen ons, als volk, en dan snel, gericht, dynamisch en onvoorwaardelijk, of wij worden, innerlijk verschrompeld, als volk volkomen uitgeschakeld, met al de vernederende en onherstelbare gevolgen vandien. (blz. 30)