Fransiscus tot zijn, door hemzelf benoemde, opvolger Elias:

,,Gij hebt het recht uw ideaal te volgen, zoo ge werkelijk alleen Gods eer zoekt, maar niét als ware het mijn ideaal, niet in mijn naam.’’ (blz. 48)

Elias:

Onze bestemming, zoo geloof ik, is enkel het goede leven te zijn - alleen omdat het het goede leven is, en het was de eenvoud, de nederigheid, de moed ook, van Franciscus, dat hij enkel dit goede leven heeft willen zijn... zonder berekening, zonder droomen, zonder vrees. Hij volbracht slechts zijn plicht en aanvaardde het, dat hij niet aanvaard werd, noch bij God, noch bij de menschen. Hij hoopte slechts dat Christus de anderen zou leeren, dat dit goede leven ook hun leven moest zijn. Hij maakte zijn leven tot voorbeeld, doch hij verdroeg het, wanneer zijn voorbeeld als een dwaasheid verworpen werd - en dit wérd het, dit wérd het, door mij, door Rome, door wie al niet, en allen meenden hiermede eeredienst te bewijzen aan God... Verworpen worden en toch dienstbaar blijven, toch voorbeeld; voorbeeld zijn, en zichzelf, zijn schoonste droomen uitwisschen; vergeefsch zijn, en deze vergeefschheid aanvaarden, omdat er maar Eén is Die IS, en Deze heeft tijd en uur en duur van alles vastgesteld. Franciscus heeft weldra van geen grootsche vernieuwingen meer gedroomd. Franciscus heeft enkel God en de zijnen gediend - - zooals Christus den hemelschen Vader en de menschen gediend heeft(...) (blz. 133)