|
De Tijd 26 FEBRUARI 1941
Het lot van den mensch
Een vers van Henri Bruning
Aan het jongste nummer van ,,Criterium"
Droeg Henri Bruning enkele gedichten bij. Een
hiervan is getiteld ,,Lied der ziel" De dichter
tracht zich daarin rekenschap te gevenvan het
lot van den mensch temidden der natuur. Dit
Lied der ziel moge hier volgen:
|
De planten, de vogels, de visschen
zijn eenzaam en stoorloos zichzelf,
hun geluk is ontgaan aan het listige
noodlot, dat menschen onterft.
De dieren in lichts wisslend bedelven
zijn zich hun spel niet bewust,
zij zijn zoo vol onschuld zichzelve
als God in zijn grondlooze rust.
O de Zoon, de Geest en de Vader,
Drie-eenheid, die geen wereld kent;
geen blijdschap, geen pijn, geen vragen, —
alleen in zichzelve gewend.
God, de planten, de dieren, zij bleven
met hun helder wezen vereend,
slechts de mensch, van zijn oorsprong verdreven,
heeft aan zichzelf geen deel,
slechts de mensch, uit zijn luister verdreven,
doolt, in hun midden, alleen. |
|
|
|
