(door Grignon de Montfort *)

*) Een oogenblik schijnt Grignon de Montfort’s gebed - waarin hij een b e p a a l d e « Congregatie » schijnt te verwachten - minder dienstig om uitdrukking te geven aan ons algemeener verlangen : naar heilige priesters. Doch wanneer wij ons op den inhoud van dit gebed bezinnen, blijkt deze « congregatie » au fond niets meer en niets minder dan een leger van heilige en strijdbare priesters : priesters die in niets verschillen van de strijdbare Godsmannen zoals de eerste eeuwen van het Christendom deze hebben gekend én bezéten. De deugden toch, met welke Grignon de Montfort deze apostelen (der laatste dagen) omkleed ziet, zijn dezelfde die ieder priester, in meerdere of mindere mate van volmaaktheid, eigen moeten zijn : dezelfde als die, welke de Kerkvader en Doctor Eucharistiae, de H. Johannes Chrysostomus in zijn « De Sacerdotio » van de priesters verlangde.
Ik meen voorts, dat de wijze waarop Grignon de Montfort dit leger, « dit vuur zóó zacht en zóó hevig » ziet tot stand komen, geen andere is als die waarop al het goddelijke, dat op deze wereld geschiedt, tot stand komt, n.l. buiten ons om. « Als mijn tijd zal zijn gekomen, zal Ik alles zelf doen », heeft Christus tot Maria van Jezus Gekruisigd gezegd, – en Hij voorzeide slechts wat Hij àltijd deed. Doch laten wij ons dit woord tot Maria van Jezus Gekruisigd eerst herinneren... « nadat wij àlles hebben gedaan » ! Laat ons dit woord niet misbruiken om onszelf gerust te stellen, om niéts te doen. Wanneer wij alles hebben gedaan – overwegend, dat Gód het is die alles worden doet – dan kunnen wij herhalen: « ziet, wij zijn onnutte dienstknechten geweest ». Dan hebben wij ook het diepzinnige woord van Catharina van Siëna vervuld, n.l. God de glorie te geven en den naaste onzen arbeid.

81