reeds een voldongen feit. Dan rest practisch alleen nog dit eene: de definitieve opruiming van haar ruines, en tot doctrine verheffen wat reeds als zoodanig geleefd wordt: « de h e i l i g h e i d der g o e d e r e n ». Geluk is welvaart; geluk is brood... en spelen. - Want wat is, buiten dit, den mensch van heden nog « heilig »?
NIETS.
Welvaart, « de heiligheid der goederen », dat is het laatste en eenige nog wat den mensch van heden te beleven rest. Voor het overige staat hij voor ons, die eertijds KONINKLIJKE MENSCH: zonder opdracht, zonder inhoud, zonder liefde en zonder trots; zonder geluk, zonder wil, strijdloos en zonder adel; zonder Heden, zonder Toekomst en zonder Eeuwigheid; zonder God, zonder Christus en zonder Aarde: als een verdrevene uit elke bovennatuurlijke en natuurlijke schoonheid.

Begrijpt gij, waarom een protest thans niét geschiedt uit naam van een socialen nood, uit naam eener sociale rechtvaardigheid, - doch alleen uit naam van een vertrapt en vernederd MENSCH-ZIJN? « Het voorkomen der samenleving is h ó n d s c h geworden ». (Bolland)

En meent gij, waar het leven in Europa over gansche oppervlakten tot een dergelijke smerige leegte verloederde - ’n leegte die onvermijdelijk met een steeds schaamteloozer moreele verzwijning gepaard gaat, - meent gij dat wij, zooals een opvallend leeghoofd onlangs opmerkte, Europa hooren « k r a k e n »? Waar niets is, kráákt ook niets. Dat verdwijnt geluidloos: dat lost zich op in het luchtledige precies zooals een f i c t i e - onhoorbaar; precies zoo onhoorbaar als... het Duitsche Centrum. - Hebt gij dat Centrum hooren « kraken »? - Immers neen, nietwaar? - Op een goeden morgen toen wij opstonden en geeuwden, bleek het spoorloos verdwenen.
Alléén wat IS, kráákt. En het eenige wat thans i s, in Europa, is

27