dige wijze over de diverse volken distribueren van geschriften – de klassieke geschriften der christelijke literatuur – waarin de christelijke religiositeit met grote zuiverheid en eenvoud gestalte heeft gekregen, de tweede betekenisvolle consequentie van de erkenning der religieuze mondigheid der niet-christelijke religies.

*

*

Overzien we de missionaire imperatieven welke tot hiertoe de conclusies werden van een bezinning op de nieuwe missie-theorieën aangaande de goddelijke lichtsporen, dan zien we, als missionair van primaire betekenis: (op het arbeidsveld waar de missionaris in rechtstreeks contact komt met de niet-christen):
a)    een houding van grote, liefdevolle eerbied voor de niet-christelijke religies;
b)    gezien de ontoereikendheid van het woord (de onmacht van de doorsneemissionaris om door zijn woord het evangelie kenbaar te maken als voltooiing van de reeds aanwezige lichtsporen): de prediking van het evangelie door de beminnenswaardigheid, de belangeloze goedheid van het eigen leven;
c)    gezien diezelfde ontoereikendheid van óns woord: de aanwezigheid van Góds woord in de wereld der niet-christelijke religies;
d)    het woord van de missionaris als primair een spreken in dienst van de evangelische waarheden omtrent het goede leven; (als conclusie van de missionaire godsdienstwetenschap, van die missionaire werkzaamheid welke – in het missiegebied of ver achter dat frontgebied – in hoofdzaak in de afzondering van het studievertrek, in de studie-centra der missie wordt verricht):
e)    opnieuw de aanwezigheid van Gods woord, maar nu niet als conclusie van de ontoereikendheid van het menselijk woord, maar ook en vooral op grond van de positieve religieuze grootheid der niet-christelijke religies, waarvan alleen het woord Gods als voltooiing kan worden ondergaan, én op grond van wat het woord Gods, als woord van de H. Geest, in wezen is;

174