herkenbaar zijn geworden, is God niet groter dan het kleine begrijpen van de mens, en waar wij ons verheugen in dat soort kennis, verheugen we ons niet in Gods Wijsheid (die Hij voor Zichzelf behield), maar in onze eigen (dan bizarre) schranderheid, – een schranderheid die vandaag deze ,,Godslijn” herkent, er geheel vervuld van is, morgen mir nichts dir nichts weer loslaat, om overmorgen weer een andere duidelijke ,,Godslijn” triomfant omhoog te heffen.

Naar alle zijden omringt ons de stilte van het mysterie. Het enige dat voor de mens doorgrondbaar is, is iets van de concrete dingen in hun kenbare orde. Toen God mens werd, is Hij, afdalend naar de mens, afgedaald naar de wereld van dit beperkte kennen en dit weinige kenbare – om dáár en voor dîé mens de toegang tot de wereld van het goddelijke te openen; en dit door Gods woord aan de mens. Ik kom in dit geschrift nog herhaaldelijk op het woord Gods terug; hier slechts een enkele opmerking erover i.v.m. het onderwerp van deze paragraaf. – In deze stilte van het mysterie heeft Christus niet beproefd iets van dit grote geheim, of van Gods verborgenheden, of van Gods heilshandelen met de wereld verstaanbaar, begrijpbaar te maken. Dat Hij de Zoon van God was, zei Hij, om het vervolgens met tekens te bevéstigen, – en met ,,tekens” omdat het in zich onverstaanbaar mysterie is; over zijn verheerlijking verbood Hij zijn leerlingen te spreken; dat Hij weer zou keren aan het einde der tijden, heeft Hij voorzegd, evenals zovele andere dingen die Hij voorzegde en onverstaanbaar liet; en met betrekking tot Gods wezen zei Hij, dat God liefde is, liefdevolle bezorgdheid, een Vader voor allen, een God die zijn zon laat opgaan over goeden en bozen zonder oordeel of onderscheid, die het onkruid niet uitrukt etc.; en daarover sprekend heeft Hij aan het mysterie slechts nieuwe toegevoegd, – niet beproevend ze begrijpbaar te maken. Dat Hij in al deze uitspraken over het ondoorgrondbare waarheid was, daarvan kon Hij slechts getuigenis afleggen: door tekens, en ook hierdoor: dat Hij, op het plan van de mens en voorzover de mens gekend kan worden, zonder bedrog was, zonder schuld, geheel

56