Naar aanleiding van Nihilisme en Zedelijkheid – verscheven in het maandblad Roeping, nr 6, 1953 – schreef Pater Drs A. van Rijen in genoemd tijdschrift een uitvoerige beschouwing, waarin hij onderzocht of in mijn betoog de kennis van de mens, haar waarheid en zekerheid « niet te eenzijdig, wat onvolledig en zonder voldoende onderscheid » belicht werd. Met onderstaand eveneens in Roeping opgenomen essay – dat zeer snel moest geschreven worden en derhalve later hier en daar nog wat werd bijgevijld – heb ik beproefd enkele van mijn gedachten scherper te preciseren.


IK begrijp niet dat men, na blijkbaar toch met ongewone waardering 20 bladzijden ratio te hebben gelezen (ik bedoel mijn artikel « Nihilisme en Zedelijkheid »), niet zelf op het denkbeeld komt dat er met de auteur van die bladzijden toch iets anders aan de hand moet zijn dan een ontkenning van de waarde van de ratio. Dat was er dan ook niét aan de hand. Hoe komt het dan dat Pater van Rijen, die mijn artikel toch met zoveel aandacht las (en hèrlas, moet ik wel aannemen), zulks niet bespeurde; en niet bespeurde dat ik, toen ik bepaalde zaken niet behandelde, zulks niet deed omdat hun betekenis me zou ontgaan of door mij betwist zou worden. Ik geloof dat dit zijn oorzaak hierin vindt, dat hij mijn beschouwing weldra heeft lós-gelezen

[128]