de Christus, van de Logos spermatikos (de als zaad werkende Logos) in de grote godsdiensten van het Oosten na te speuren en de gehele religieuze ontwikkeling dier volkeren te verstaan als een grootse propaideia Xristou (voorbereidingsschool tot Christus) of, om in de taal der oude Kerk te spreken, als een door God gewilde praeparatio evangelica. Ook op de gewijde literatuur der oosterse godsdiensten kunnen de woorden van Augustinus worden toegepast: Het Nieuwe Testament is in het oude verborgen, het Oude Testament gaat in het nieuwe open ».
    Het citaat was wat lang, doch nu Leopold Ziegler bij het Summa-Verlag zijn M e n s c h w e r d u n g liet (of kon laten) verschijnen, waarin deze orkanische, exuberante en tevens prachtig beheerste geest soortgelijke gedachten opstelt en vermetel verdedigt, meende ik Heiler hier niet te mogen negeren. Ziegler echter zocht en vond deze « lichtsporen » elders nog dan in de grote godsdiensten van het Oosten. Uitgaande van de stelling, « dass das Wort dieses ’auf mancherlei Weise sich selbst aussagenden Logos’, das Wort mithin des Wortes, ausnahmslos alle Völkerüberlieferungen decken müsse, soweit sie Offenbarungswert besitzen », vervolgt hij enkele bladzijden verder: « Angesichts dieses Logos mögen wir dann die schriftlichen Urkunden der Völker anblättern, wo es der Zufall just will – ein Stammbesitz gewisser Urbilder scheint

[82]