De vraag is gesteld: wat is wenschelijker in den strijd voor het Rijk Gods, liefde, of strijdbaarheid?
Zij, die de liefde verdedigen, motiveeren dit met de op­merking, dat de strijdbaarheid zoo vaak op corrupte mo­tieven berust. Haar grondslag en oorsprong moet de liefde zijn, maar is de liefde aanwezig, dan doet de rest weinig meer ter zake: „Zeg den rechtvaardige, dat alles goed is. Waarachtig, alles is goed, wanneer men eenig en alleen Gods Wil zoekt.” – Vervolgens: niet ieder is geroepen voor den strijd; afzijdigheid van het woelige tooneel der wereld waar de machten van licht en duisternis strijd leve­ren, en in deze afzijdigheid het nederigste en onaanzien­lijkste werk verrichten, kan evenzeer de bestemming zijn van den mensch (en even vruchtbaar voor het Rijk Gods).

1. Inderdaad, de strijdbaarheid kan het tegendeel van liefde zijn, maar.... eveneens datgene, wat men heden zoo gaarne en argeloos „liefde” noemt. Men kan God in stilte willen dienen, omdat men bevreesd werd openlijk voor Hem te strijden. Hier is die schijnbare plichtsvervulling essentieel een plichtsverzuim, en de liefde tot God essentieel een wan­trouwen van God. Men meene niet, dat het geval denkbeel­dig of uitzonderlijk is, dat de rechtvaardige een veilig heenkomen zoekt naar het nederigste werk omdat hij den strijd (die zich allereerst bínnen de Kerk voltrekt) niet meer

16