LORENZO |
[a.b.]: Deze wroeging moest eenmaal haar waarheid worden. Deze was haar diepste geweten. Dit was sterker in haar dan
alles. . . .
|
GIOVANNA |
Dát heb ik niet willen verstaan. O, had je iemand ontmoet, die dit toen van haar had willen begrijpen. Het was niet gebeurd.
|
LORENZO |
Ik heb begrepen. Omdat ik begreep, gebeurde het. Het heiligste van het leven moet men aanvaarden, of doden. . . . Ik heb het gedood. . . . Giovanna, neen, hieraan heb je geen schuld. [Giovanna wordt doodsbleek. In de verte het fluitspel van de herder]
Dertiende Toneel
I
Voor gesloten gordijn
|
MASSIMO |
[zonder felheid]: Je vindt ’t dus juist, dat Caracci buitenlandse hulp aanvaardde!
|
ZUCCARI |
Ook onze tegenstanders worden aldus geholpen.
|
MASSIMO |
Laat dat zo zijn. Maar wat verdedigen ónze ’bondgenoten’? De vrijheid en rechtsorde van ónze revolutie?
|
ZUCCARI |
Hun functie is, onze revolutie te redden, niet: onze revolutie te zijn.
|
MASSIMO |
Ik weet wel, wat je nu betogen wil.
|
ZUCCARI |
Neen, luister: Caracci voorzag, dat zijn vijanden met hulp van het buitenland een staatsgreep zouden doen om zijn revolutie definitief te vernietigen. Caracci moest hen vóor zijn. Er was geen andere keus dan zelf, snel, onverhoeds toe te stoten en de macht te veroveren. Dat was de enige mogelijkheid om en een burgeroorlog te voorkomen én, zelf, van het buitenland onafhankelijk te blijven.
|
MASSIMO |
Maar de burgeroorlog is niet voorkomen, en van buitenlandse hulp kon ook door ons niet worden afgezien. En nu?
|
ZUCCARI |
Overwinnen.
|
MASSIMO |
Ook als we overwinnen, is de revolutie bezoedeld. Is het niet zo? Is het niet zo? Zou jij zélf, zelfs terwille van een waarachtige
|