lijst van werken
vorige bladzijde



volgende bladzijde hén zal geen last daarvan meer scheiden. Te zeer zijn beiden door hun beslissing hun innerlijke vrijheid geworden: d.w.z. zichzelf: antwoord op de vraag die zich met hún leven stelde.

    f) Het is een misverstand te menen dat de in de voorgaande bladzijden geschetste gevoelens van wroeging en onrust (der zuiveren van hart) exceptioneel zijn. Men kan ze bij velen waarnemen – in wording, onbestemd (onbewust aanwezig in het spontane handelen), maar ook met grote kracht en duidelijkheid – in die edelmoedige, zuivere en gelukkige jeugdjaren waarin het medemenselijk geweten zijn eerste onstuimige antwoorden vindt. Maar ook moet men vaststellen, al te vaak, dat men deze gevoelens weldra aarzelend en na enige tijd niet of nauwelijks meer in zich toelaat. Men vreest – niet ten onrechte vaak – dat deze bewogenheid-om-de-ander sterker is, verder voert dan de eigen mogelijkheden reiken; dat men, op die weg verdergaande, kans loopt al zijn zekerheden en, onrustbarender, zijn identiteit te verliezen of zichzelf te vernietigen, – al te ver en vereenzaamd voelt men zich wegdwalen van de gangbare gevoelens en daden die de omringende wereld in stand houden. En de ,,anderen”, de verstandigen en realisten, de solide breinen die het altijd zo weten en het zo goed met de jonge mens voorhebben (,,zij die ons leiden” zoals de Schrift zegt), die ,,anderen” laten niet na – niet ten onrechte vaak – de vrees voor en het wantrouwen van dergelijke ,,ondoelmatige”, extravagante aandriften te versterken (,,abspannen, mit Rücksicht, mit schonender Hand, mit zutraulichen Mitleiden abspannen”, zoals Nietzsche schreef). Waarmee ze dan echter, in die gevallen waar ze dat ten onrechte doen, tevens het medemenselijk geweten de weg naar zichzelf versperren, het omtrent zichzelf verwarren en verontrusten en van zichzelf vervreemden – en niet zelden voorgoed. Zij verhinderen aldus wat juist binnen de religie der liefde het meest essentiële is: het tot eigen wasdom en zelfverwerkelijking geraken van deze zuiveren van hart, in wie een natuurlijke – niet bijgebrachte – deernis met de mens aanwezig was en daarmee de mogelijkheid van een diep, oorspronkelijk verstaan van Gods heilswoord. De voor de religie der liefde meest waardevolle mens wordt uit zichzelf weggedreven; het meest waardevolle creatieve proces in de mens werd uit zijn baan gebracht of reeds in de kiem gesmoord. Dat is niet alleen een misdrijf aan die mens, maar ook de grote roof aan, de grote uitholling van de religie der liefde geworden, dé oorsprong van zoveel verarming, verschraling, verschrompeling en verkommering, – gevolgen die zich eens móesten wreken. De fundamentele, centrale betekenis van juist hún aanwezigheid in de religie der liefde werd niet herkend en werd volgende bladzijde


31














volgende bladzijde
inhoudsopgave



aangemaakt: 19-02-2010 Copyright © 2014 by
R. Bruning en Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 03-10-2014