(men zegge niet te haastig dat men het niét afwijst) betekent dan eveneens het op dood spoor zetten van een wezenlijk deel van de scheppende levenskrachten waarover de mensheid beschikt, een nivelleren en mutileren van de mens als mens. Het kon wel eens zijn dat wij het celibaat niet meer verstaan, niet enkel omdat wij – wij moderne mensen – van zijn zingevingen en verantwoordingen vervreemd zijn, maar ook of vooral omdat wij de méns niet meer verstaan; omdat een verlopen burgerlijke cultuur en een verburgerlijkte religie ons van de méns hebben vervreemd; en dit misschien grondiger en verwoestender dan men geneigd is voor mogelijk te houden, en ook reeds lang voor een industriële maatschappij en haar beschaving ons ontheemd bestaan begon te tiranniseren.

9