lijst van werken
vorige bladzijde



-9-

     volgende bladzijde 11. De wet van de wereld is altijd geweld geweest. Met geweld het andere of verkeerde bestrijden, als de enige doeltreffende weg om tot een betere, rechtvaardige were1d te geraken. Maar wat door geweld bereikt wordt, handhaaft zich slechts door geweld of roept geweld op. De hele wereldgeschiedenis is één geschiedenis van geweld, van steeds stijgend geweld geweest, van materiee1, fysiek en geestelijk geweld.

    (Maar het is ermee als met zoveel dat men in zijn jeugd vurig is toegedaan en waarvan men op latere leeftijd de zeer relatieve betekenis gaat beseffen:) het zeer weinige waartoe politiek, ook de beste, uiteinde1ijk bij machte is, – welk weinige niet opweegt tegen de ellende en de menselijke misvormingen die de machtsstrijd (wat ook betekent: betrokken worden bij de keiharde, corrupte machtsstrijd der mogendheden onderling) onvermijdelijk meebrengt. Dan moet ook de goede politiek de 1agere hartstochten in de mens wekken, voeden en versterken. Ik geloof niet meer in de politiek. Ik vind het een trieste illusie te menen dat de politiek – die krachtens haar wezen niet of nauwe1ijks bij machte is de mens te verbeteren – in staat zou zijn een nieuwe wereld te scheppen anders dan met betrekking tot enkele voorwaarden daarvoor. Dit laatste mag dan zin hebben en de mens tot en persoonlijke inzet dwingen, ik geloof tevens dat met betrekking tot die voorwaarden (voor een menswaardig bestaan) de politiek, minstens, de meest omslachtige weg, en een vlucht voor de eigenlijke inzet is. Tenslotte geloof ik dat de macht bijna altijd in handen valt van hen die de meest triviale interpretatie van een gedachte zijn.

    Zie ook: Bruning, H., 'Macchiavellisme en Menselijk Geluk' in: Nieuw Vlaams Tijdschrift, 1954, p. 921 - 954






























aangemaakt: 24-02-2010 Copyright © 2014 by
R. Bruning en Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 06-10-2014