Een andere reden kan men afleiden uit het reeds eerder gegeven Pauluscitaat (cahier 1 p. 7 e.v. ). Ook de gehuwde priester zou zijn aandacht en zorg moeten verdelen over zoveel andere zaken nog dan die, voor het christendom essentiële, opdracht waarvoor hij zich als priester juist beschikbaar heeft gesteld. Deze verdeelde aandacht betekent onvrijheid m.b.t. tot opdracht; ernstiger is echter zijn onvrijheid m.b.t. zijn woord, wat betekent: onvrijheid m.b.t. Jezus’ woord, onvrijheid m.b.t. een woord dat de levensbron zelf van geheel de christelijke religiositeit is. Het woord van Jezus, het naar zijn wezen meest stille en zachtmoedige woord der wereld, is het meest vrije, meest onafhankelijke woord, hetgeen ook betekent dat de waarheid van Jezus’ woord zichzelf alleen in een vrij en onafhankelijk woord kan uitspreken of in zulk een woord kan worden meegedeeld en overgedragen. Al zijn woorden – de meest stille en zachtmoedige woorden – zijn echter tevens een bron van tegenspraak: vormen de hoeksteen die verworpen werd. Niet omdat het met absolutistische eisen en aanklachten op de mens zou inbeuken, maar juist omdat het dat niet doet en daarom ons allen aangaat, en omdat het in zijn eenvoud en stille ernst tegelijk een fundamentele Umwertung aller Werten inhoudt. Daarom vraagt dit woord vrije mensen, mensen die zichzelf niet reeds bij voorbaat, door de maatschappelijke en andere verplichtingen die zij op zich hebben genomen, aan banden hebben gelegd, en in gelijke mate Jezus’ woord aan banden moeten leggen. Bij alles wat hij zegt, is de gehuwde priester, precies zo als voorheen de gehuwde leek, genoodzaakt rekening te houden met zijn vrouw, zijn kinderen, hun welzijn, zijn carrière, de politieke situatie, het religieuze klimaat etc. Ook hij zal, precies zo als de gehuwde leek en juist als het om betekenisvolle dingen gaat die hem in opspraak kunnen brengen, die zijn ,,positie” bedreigen, zijn afwezigheid rechtvaardigen met ,,ik heb een vrouw getrouwd” = ik moet allereerst aan mijn gezin denken. Alles, ook zijn ,,opspraak”, zal economisch verantwoord moeten zijn, en Jezus’ waarheid vindt slechts een pleitbezorger in hem inzoverre ook deze economisch verantwoord is. Als jonge duitse progressieve priesters hun mond houden omdat ze anders kans lopen hun salaris kwijt te raken (De Tijd 28-1-72), wat valt er dan te verwachten van gehuwde priesters? Men behoeft niet laf of ontrouw te zijn als men genoodzaakt is de vrijheid van spreken aan anderen over te laten, men heeft andere verplichtingen; maar juist daarom is het van het grootste belang dat er mensen zijn die bij hun woord geen rekening hoeven te houden met een economisch verantwoorde Jezus omdat geen anderen van hun lot afhankelijk zijn, of anders gezegd: die gezien de essentiële betekenis voor de wereld van Jezus’ onverminkt woord, voor de vrijheid van dit woord onvoorwaardelijk beschikbaar zijn.
    Met bovenstaande overwegingen wil ik overigens slechts zeggen dat men

27