lijst van werken
vorige bladzijde



volgende bladzijde slag voor een waarlijk nieuwe aarde. Niet aldus de politiek als ,, dienst aan de mens”. Politiek is critiek op de maatschappij en op de mens in zover hij anti-sociaal, anti-medemenselijk handelt. Jezus’ critiek gold de mens en is gericht op diens innerlijke goedheid, – datgene wat voor de politiek, de revolutionaire strijd, de revolutionaire staat (en willekeurig welke staat) geen primaire noodzaak is, en niet zelden een spelbreker. Hoofdzaak is dat de mens in zijn handelen is ingevoegd in de doelstelling van het geheel (van de revolutionaire strijd of staat) en geen tegenkrachten tot ontwikkeling brengt. Ook dat behoort tot ,,de onmisbare revolutionaire rationaliteit” 2).

    b) Politiek is een strijd voor goede en rechtvaardige wetten, nieuwe structuren, nieuwe instellingen, nieuwe vormen van organisatie en samenleving. Dat alles waarborgt het juiste maatschappelijke handelen en verhindert dat destructieve, anti-sociale machten de gemeenschap tyranniseren of ondermijnen. Vrijwillig of gedwongen, allen onderwerpen zich aan de goede wetten. Jezus is een breuk daarmee. Hij streeft naar zijn doel zonder de waarborg van wetten en al dergelijke fixaties. Het goede, rechtvaardige, menswaardige, sociale handelen behoort intrinsiek en onlosmakelijk tot de wijze van leven die men, Hem volgend, in vrijheid als de goede levenswijze en blijvend richtsnoer gekozen heeft. Met Jezus’ woord heeft men ook alle consequenties van de eerbied voor de mens en de dienstbaarheid aan de mens vrijwillig op zich heeft genomen. Jezus legt niet aan banden en Hij beveiligt geen toekomst met wetten. Jezus zegt niet: ,,ik eis dat je zus en zo leeft”, maar alleen: ,,als ge Mijn volgelingen wilt zijn, dan moet ge doen wat ik u heb voorgehouden”, daarnaar streven oprecht en standvastig.

    c) Voor de politieke revolutionair is de wereld van vandaag een vervuild gordiaans kluwen dat zich niet meer laat ontwarren, dat eerst vernietigd moet worden, wil een nieuwe wereld mogelijk worden. Jezus echter zegt, laat de doden de doden begraven, en Hij begint binnen die oude wereld met de zijnen een eigen wereld op te bouwen, een nieuwe aarde voor te bereiden, die reeds daarmee binnen de oude reëel aanwezig is, en als het ware zonder verplichtingen jegens haar: ,,men zet geen nieuwe lap op een oud kleed”, ,,men doet geen jonge wijn in oude zakken”. Als Jezus hiermee een exodus is, is Hij wat ook de politieke revolutionair is: ook deze erkent m.b.n de wereld die hij bestrijdt, geen verplichtingen, tenzij de verplichting haar hoe dan ook te vernietigen; zijn revolutie rukt en roeit het onkruid uit. Jezus daarentegen laat het onkruid met de tarwe opgroeien, en de enige verplichting die Jezus voor de zijnen bestemde, was: binnen die oude wereld met volgende bladzijde


2) Marcel Xhaufflaire in Afscheid van ’n teologie, Utrecht 1972.


17














volgende bladzijde
inhoudsopgave



aangemaakt: 24-02-2010 Copyright © 2014 by
R. Bruning en Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 04-10-2014