kels staan niet slechts stampvol boeken, maar ook stampvol koopers. Teleurgesteld gaat men echter niet heen, want men vindt al snuffelende tallooze boeken, die het meeslepen waard zijn. Ook werd ik de gelukkige bezitter van een reproductie van een mij onbekend doch prachtig Goethe-portret van Ludwig Sebbers, geschilderd op porcelein.
Later op den dag genoten wij het voorrecht aan te zitten aan een maaltijd, waaraan ook Dr. Goebbels deelnam. Toen voerde hij nogmaals het woord, geestig, en tegelijk ook zeer ernstig. Het was bij die gelegenheid ook, meen ik, dat hij sprak over de beslissende beteekenis, die het lied kan hebben op het lot van een volk. Des avonds werd Goethe’s Iphigenie opgevoerd, welke voorstelling ik in verband met mijn terugreis helaas niet meer heb kunnen bijwonen.

Wat zal ik u verder nog vertellen? Het plaatsje Weimar, met zijn breede glooiende straten, zijn vele parken en oude huizen bezit een geheel eigen atmosfeer van intimiteit en openheid. En voor het overige? Het is een gemeenplaats, doch waarvan men telkens weer als van een oorspronkelijke vondst bezit neemt: men bemerkt in Duitschland aan de menschen niet, .dat een volk van 90 millioen gewikkeld is in een strijd op leven en dood. In de treinen en restaurants is de stemming rustig, opgewekt, vol vertrouwen. Geen hoerapatriotisme. De militaire overwinningen zijn inderdaad phenomenaal, maar men beseft, dat men in de toekomst, als de vrede eenmaal daar is, nog grooter opdrachten te verwerkelijken heeft dan een militaire overwinning, n.l. een continentale ordening, die ver uitgaat boven het eigen nationaal belang en den eigen nationalen nood, een opdracht, die niet alleen het oosten geldt, maar ook het westen, het zuiden, het noorden. — Ik zei: men bemerkt nauwelijks in een oorlogvoerend land te zijn.
Niettemin kan het gebeuren, dat ge u plotseling midden in de schrijnendste tragedie bevindt — met een jonge vrouw, die in een volle treincoupé hartverscheurend snikt. Ge beseft het offer, dat hier gebracht werd. Het is een der tragedies, zooals er zich thans vele voltrekken. Men begrijpt dat; de anderen achter weten het, d.w.z. ondervinden het aan den lijve. Doch de stemming is rustig, vol vertrouwen. De oorlog was een bittere noodzakelijkheid, die men aanvaard heeft, met alle consequenties aanvaard, aanvaard zonder pathos, beheerscht, en met dien eenvoudigen mannelijken moed, welke het woord deed spreken: Es lebe das Leben. Es lebe…. Ondanks alle bittere, bitterste momenten, waarmede het leven van mensch en gemeenschap, waarmede de bevrijdingsstrijd van een volk en het veroveren van een nieuwe, gelukkiger toekomst onvermijdelijk gepaard gaan.
Een levend volk behoeft geen toekomst te vreezen. Het leven geneest zichzelf, maar ook niets anders geneest het: Doch het vernietigt ook wat niét leeft. Een volk, dat met een jong levend volk in aanraking komt, heeft maar een redding n.l. den wil zelf een levend en gericht volk te zijn. Deze wil is de hoogste wil (dien men niet in woorden en wenschen, maar in daden bevestigt) en deze wil is tevens de hoogste weerbaarheid.
Het Duitsche. volk is levend en jong. Het demonstreert door zijn zijn, door zijn velerlei scheppenden arbeid ook op dit oogenblik, dat een volk zijn krachten niet verbruikt in den strijd om zijn bestaan (gelijk het Duitsche volk eeuwen lang gevoerd heeft). Integendeel: daarin richten al zijn energieën zich op voor de laatste definitieve beslissing. Een volk verbruikt en vernielt zijn krachten en wordt oud aan zijn rust. Wij hebben helaas al te lang gerust. De takken hebben zwaar en prachtig in blad gestaan en vele vruchten gedragen, maar de oogst schijnt reeds lang binnengehaald hier. De takken werden kaal en men hoort het ruischen (het soms nijdige ruischen) van veel dor hout en vele dorre bladeren. Maar zooals een boom, zoo heeft ook een volk de mogelijkheid met iedere nieuwe lente jong te herrijzen. Laat ons hopen, dat ook ons volk de teekenen en waarschuwingen des tijds tijdig verstaan leert.

HENRI BRUNING
















aangemaakt: 31-01-2015 Copyright © 2012 by
R. Bruning en Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 01-02-2015