Na twintig eeuwen christendom bidt Europa weer tot een onbekende God. Geen duidelijker bewijs dan het gebed van den geloovige: de kerkelijke kunst.

Na twintig eeuwen christendom is Europa verwilderd als een missie die jaren (eeuwen) zonder priester bleef (en dit beeld is niet toevallig).

De opgeloste problematiek komt meestentijds niet verder dan onze hersens of het boek waaruit zij ons zacht waanzinnig tegen grinnikt. De problematische oplossing daarentegen is weldra het gemeengoed van de massa.

Iedere stand heeft zijn bourgeoisie en zijn adel. Als een arbeider op zijn werk neerziet en een heer wil zijn, verruilt hij de adel van zijn stand voor het burgerdom van een fictief hoogere. Hij heeft ,,het beste deel” van zijn leven verloren.

Er zijn er die zeggen. dat sommige arbeid menschonwaardig is, en zij hebben hierin volkomen gelijk. Het is alleen jammer dat het tot dezulken nimmer doordrong dat alle arbeid even m e n s c h o n w a a r d i g als menschwaardig is. Eveneens is het jammer dat het tot dezulken nimmer doordrong, dat ālle arbeid g e e s t d o o d e n d is. Hoeveel theologen zijn er niet die dit met hun verschijnen alleen reeds afdoende bewijzen?