Uit: Criterium 2,1941, blz. 107 - 113
|
De knaap en het leven I gelijk een zwaard staat in de greep eens krijgers, een fonklend dreigement, een zwaar en vurig feest voor den Heerschzuchtige en zijn trotsch strijden. Het was zeer stil om hem. Het licht beroerde hem gelijk een hand, die ’t hoog gevest vaster omklemde, hij sidderde, hij werd een heete stem, een vlam, een fier geweld, dat niets meer temde. O dag die komt! Een jong onstuimig ros stuift driest en brieschend door de strakke landen, hoog in het zaêl de Krijger, manen waaien los en waaien wapprend om de kalme greep der handen; de wolken zeilen wit ten horizont voorbij, de wind speelt blinkend over groene weiden en door het stralend licht, de morgen in, rijdt Hij, het brede staal geveld, spoorslags ten strijde. ... Zo droomde hij, nog knaap, en in zijn blijde en ingetogen hart leefde een zekerheid vervoerd en stil; want als een zwaard was hij, een hard en vonkend staal, dat fonkelend zou splijten. |
