terug
volgende bladzijde


Dan, als ook zijn trotsche wil tot zwijgen is gekomen, dan ..

..uit zijn diepste, diepst-geschonden gronden
het scherpe erts lossprong,
grimmig en fel en naakt - -


maakt hij contact met

d'oerkracht,


een heel serene kracht

...onaangeraakt
en van al pijn ontbonden.


maar ook onverwoestbaar

een zwaard gelijk dat uit de scheê
twee-snijdend in het zonlicht sprong.


Zo ervaart hij zijn ware ziel

o ziel, o ziél, die eindelijk
zichzelf en vrij werd....


De Moeder
Hij ziet zijn vrouw op een zomerse dag in een oranje ligstoel, mooi maar ook getekend door het veelmaals moeder-zijn, terwijl haar kinderen zorgeloos, blij en luiddruchtig in andere tuinen spelen en komt dan tot de tegenstelling

- Jij schoone kindren tien, ik tien gevloekte boeken, -


en tot het gemeenschappelijke

leven is trots- en kracht-zijn dat men óverplant,


en tevens onvermijdelijk

en zelf verbloeden...


Tot slot, berustend in het trotse besef van een verbond tussen god en aarde (bloed en bodem, zon en grond)

Treur niet om wat ons wisslend streelt en wondt, -
het is het lied van bloed en bodem, zon en grond,
van God en aarde, van ons trotsch aanvaard verbond.

























terug
volgende bladzijde



aangemaakt: 07-07-2011 Copyright © 2011 by
Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 22-07-2011